Անգլերեն-հայերեն թարգմանություներ
Binky and His Stripes
Once upon a time a tigress was making some tarts. She banged away at the pastry with her rolling-pin till the air seemed full of flour.
Just then a little tiger was born. But he hadn’t got any stripes. His mother said: “Never mind, dear, we like you just as much without stripes.” But Binky, that .was the little tiger’s name, knew he must have stripes. So he set off to look for some stripes.
He met a sergeant who had three stripes on his arm. “Could you give me some stripes, please?” said Binky.
“Stand to attention when you talk to me,” roared the sergeant. “Of course, you can’t have any of my stripes.” Binky ran away. Then he saw some iron railings. A man was painting them. At last the man finished painting and went away.
Binky went and leant up against the railings, first with one side and then the other, and the paint stuck to his coat and made lovely stripes. He began to run home very fast to show his mother, but he got very hot6 and the sun shone, and the wet paint dripped off him till all his new stripes were gone.
Just then a zebra, called Sam, walked by. Binky couldn’t believe his eyes. AH those stripes on one animal! It didn’t seem fair.
“Why are you crying, < little tiger?” he asked Binky.
“Because I haven’t got any stripes,” said Binky.
“You poor little thing,” said Sam, and he gave Binky a lick. “But you taste rather nice,” he said, and gave him another lick. “Like jam tarts,” and he licked him again and again.
And there was Binky with lots of beautiful stripes. He ran all the way home, and shouted: “Mummy, look, I’ve got some stripes!”
“Well,” said the tigress, “would you believe it! I think it was the flour that hid them when I was making the tarts.”
She was very pleased and asked Sam to stay to tea. They had hay and orange jelly. And after tea, they played with Binky’s bucket and spade.
Just then a little tiger was born. But he hadn’t got any stripes. His mother said: “Never mind, dear, we like you just as much without stripes.” But Binky, that .was the little tiger’s name, knew he must have stripes. So he set off to look for some stripes.
He met a sergeant who had three stripes on his arm. “Could you give me some stripes, please?” said Binky.
“Stand to attention when you talk to me,” roared the sergeant. “Of course, you can’t have any of my stripes.” Binky ran away. Then he saw some iron railings. A man was painting them. At last the man finished painting and went away.
Binky went and leant up against the railings, first with one side and then the other, and the paint stuck to his coat and made lovely stripes. He began to run home very fast to show his mother, but he got very hot6 and the sun shone, and the wet paint dripped off him till all his new stripes were gone.
Just then a zebra, called Sam, walked by. Binky couldn’t believe his eyes. AH those stripes on one animal! It didn’t seem fair.
“Why are you crying, < little tiger?” he asked Binky.
“Because I haven’t got any stripes,” said Binky.
“You poor little thing,” said Sam, and he gave Binky a lick. “But you taste rather nice,” he said, and gave him another lick. “Like jam tarts,” and he licked him again and again.
And there was Binky with lots of beautiful stripes. He ran all the way home, and shouted: “Mummy, look, I’ve got some stripes!”
“Well,” said the tigress, “would you believe it! I think it was the flour that hid them when I was making the tarts.”
She was very pleased and asked Sam to stay to tea. They had hay and orange jelly. And after tea, they played with Binky’s bucket and spade.
Բինքին և իր զոլերը
Կար չկար մի վագրուհի էր լինում, որը կարկանդակներ էր պատրաստում։ Նա գրդնակում էր քաղցր խմորը այնքան ժամանակ մինջև ալյուրը տարածվեց օդում
Անմիջապես հետո ծնվեց փոքրիկ վագրը։ Բայց նա ոչ մի զոլեր չուներ։ Նրա մայրն ասաց.
-Ոչինչ, սիրելիս,մենք քեզ սիրում ենք առանց զոլերի։
Բայց Բինքին, այդպես էր փոքրիկ վագրի անունը, գիտեր, որ պետք է ունենար զոլեր։ Եվ այսպիսով նա ճանապարհ է ընկնում փնտրելու իր զոլերը։
Նա հանդիպեց մի սերժանտի, ով ոներ երեք զոլեր
— Կարող ես ինձ մի քանի զոլեր տալ, խնդրում եմ, -ասաց Բինքին
— Հավսար զգաստ, երբ խոսում ես ինձ հետ, — մռնչաց սերժանտը, — իհարկե դու չես կարող ունենալ իմ զոլերից
Բինքին փախավ։հետո նա տեսավ երկաթե ցանկապատներ։Մի մարդ ներկում էր դրանք։վերջապես այդ մարդը վերջացրեց ներկելը և գնաց։
Բինքին վազեց և ծեփվեծ ցանկապատներին սկզբում մի կողմով, ապա մյուս կողմի, և ներկը կպավ նրա մորթ վրա և ստեղծեց գեղեցիկ զոլեր:Նա սկսեց արագ վազել տուն որպեսզի ցույց տա իր մայրիկին,բայց շատ շոգ էր, արևը փայլում էր և խոնավ ներկը մաքրվեց նրա վրայից ու իր բոլոր նոր զոլերը անհետացան:Եվ հետո զեբրը,որի անունը Սեմ էր,անցնում էր կողքով:Բինքին չէր հավատում իր աչքերին:Բոլոր կենդանիները գծեր ունեն,դա անարդար է:
-Ինչու ես դու լացում,փոքրիկ վագր,-նա հարցրեց Բինքիին:
-Որովհետև ես չունեմ զոլեր,-ասաց Բինքին
-Խեղճ փոքրիկ ,-ասաց Սեմը:Եվ լիզեց Բինքիին
-Բայց դու շատ հաճելի համ ունես,կարծես ջեմով կարկանդակ լինես:ԵՎ նա լիզում էր նրան կրկին ու կրկին:ԵՎ Բինքին ունեցավ բազմաթիվ գեղեցիկ զոլեր:Նա արագ վազեց տուն և բղավեց,-Մայրիկ նայիր ես ունեմ զոլեր:
Դե, – ասաց վագրուհին,-ով դրան կհավատար,-Ես կարծում եմ, որ դա եղել է ալյուրը, որը թաքցրել էի նրանցից, երբ ես կարկանդակներ էի պատրաստում:
Նա շատ գոհ էր և արաջարկեց Սեմին մնալ թեյելու:Նրանք ունեին խոտ և նարնջե ժելե:Թեյելուց հետո նրանք խաղացին Բինկիի դույլի և բահի հետ:
Անմիջապես հետո ծնվեց փոքրիկ վագրը։ Բայց նա ոչ մի զոլեր չուներ։ Նրա մայրն ասաց.
-Ոչինչ, սիրելիս,մենք քեզ սիրում ենք առանց զոլերի։
Բայց Բինքին, այդպես էր փոքրիկ վագրի անունը, գիտեր, որ պետք է ունենար զոլեր։ Եվ այսպիսով նա ճանապարհ է ընկնում փնտրելու իր զոլերը։
Նա հանդիպեց մի սերժանտի, ով ոներ երեք զոլեր
— Կարող ես ինձ մի քանի զոլեր տալ, խնդրում եմ, -ասաց Բինքին
— Հավսար զգաստ, երբ խոսում ես ինձ հետ, — մռնչաց սերժանտը, — իհարկե դու չես կարող ունենալ իմ զոլերից
Բինքին փախավ։հետո նա տեսավ երկաթե ցանկապատներ։Մի մարդ ներկում էր դրանք։վերջապես այդ մարդը վերջացրեց ներկելը և գնաց։
Բինքին վազեց և ծեփվեծ ցանկապատներին սկզբում մի կողմով, ապա մյուս կողմի, և ներկը կպավ նրա մորթ վրա և ստեղծեց գեղեցիկ զոլեր:Նա սկսեց արագ վազել տուն որպեսզի ցույց տա իր մայրիկին,բայց շատ շոգ էր, արևը փայլում էր և խոնավ ներկը մաքրվեց նրա վրայից ու իր բոլոր նոր զոլերը անհետացան:Եվ հետո զեբրը,որի անունը Սեմ էր,անցնում էր կողքով:Բինքին չէր հավատում իր աչքերին:Բոլոր կենդանիները գծեր ունեն,դա անարդար է:
-Ինչու ես դու լացում,փոքրիկ վագր,-նա հարցրեց Բինքիին:
-Որովհետև ես չունեմ զոլեր,-ասաց Բինքին
-Խեղճ փոքրիկ ,-ասաց Սեմը:Եվ լիզեց Բինքիին
-Բայց դու շատ հաճելի համ ունես,կարծես ջեմով կարկանդակ լինես:ԵՎ նա լիզում էր նրան կրկին ու կրկին:ԵՎ Բինքին ունեցավ բազմաթիվ գեղեցիկ զոլեր:Նա արագ վազեց տուն և բղավեց,-Մայրիկ նայիր ես ունեմ զոլեր:
Դե, – ասաց վագրուհին,-ով դրան կհավատար,-Ես կարծում եմ, որ դա եղել է ալյուրը, որը թաքցրել էի նրանցից, երբ ես կարկանդակներ էի պատրաստում:
Նա շատ գոհ էր և արաջարկեց Սեմին մնալ թեյելու:Նրանք ունեին խոտ և նարնջե ժելե:Թեյելուց հետո նրանք խաղացին Բինկիի դույլի և բահի հետ:
Комментарии
Отправить комментарий